تحلیل و ارزیابى پتانسیل‏ ها و راهبردهاى توسعه اکوتوریسم در منطقه ریجاب (استان کرمانشاه)

امروزه هدف از برنامه‏ریزى گردشگرى، ضرورت ایجاد طرح و برنامه ریزى پایدار به منظور جلوگیرى از اثرات مخرب فعالیت‏ هاى گردشگرى بر روى محیط‏ ها و مناطق گردشگرى (شهرها، روستاها و...) مى‏ باشد و دیگر این که اگر چه فعالیت‏ هاى گردشگرى به اهداف و اثرات اقتصادى بهتر دستیابى پیدا کرده، لذا آن اهداف باید براى رضایت مندى گردشگران و ارتقاء کیفى رفاه و زندگى جوامع محلى (ساکنین) و بشرى بکار گرفته شود. منطقه ریجاب به عنوان یک منطقه ژئوتوریسمى بکر در میان رشته کوه‏ هاى زاگرس قرار دارد. این منطقه با داشتن عوارض تیپیک ژئومورفولوژیکى و وجود جاذبه‏ هاى توریسمى حاکى از قابلیت‏ ها و توان‏ هاى بالاى موجود در آن دارد. این مقاله با هدف بررسى قابلیت‏ ها و محدودیت‏هاى ژئوتوریسم و تدوین بهترین استراتژى در جهت رونق و بهبود عملکرد مدیریت توریسم در این منطقه صورت گرفته است. روش تحقیق تلفیقى از دو روش کتابخانه‏ اى و مطالعات میدانى است. در روش کتابخانه‏ اى علاوه بر متون مرتبط با موضوع، برخى از اطلاعات موردنیاز، خصوصا اطلاعات کمّى از طریق مراجعه به کتابخانه‏ ها، ادارات و سازمان‏ها جمع‏ آورى شد. در روش مطالعات میدانى، جمع‏ آورى اطلاعات، از طریق مشاهده مستقیم (عکس و فیلم)، مصاحبه و پرسش نامه انجام شد. در این راستا تعداد 10 پرسش نامه به روش دلفى تکمیل گردید، سپس با استفاده از مدل SWOT تجزیه و تحلیل شد. در نهایت عوامل داخلى و خارجى ارزیابى شده و راهبردهاى این عوامل استخراج شد. استخراج ماتریس داخلى و خارجى نشان داد که راهبردهاى  WOاولویت بیشترى براى اجرا دارند و نهایتا این عوامل توسط ماتریس برنامه‏ ریزى راهبردى کمّى (QSPM) به ترتیب 1- تقویت نیروى متخصص، 2- احداث و بهبود وضعیت واحدهاى اقامتى- خدماتى، 3- حفاظت از جاذبه‏ هاى تیپیک گردشگرى (خصوصا ژئومورفولوژیکى) 4- ارائه تبلیغات گسترده، 5- آشنا کردن مردم محلى با فرهنگ گردشگرى و 6- افزودن به وسعت منطقه گردشگرى با بهره‏ گیرى از زمین‏هاى اطراف و مشارکت سرمایه گذاران و دولت، اولویت‏ بندى شدند.